obywatel

tak, tak. To przecież jasne 

Ze szczególną satysfakcją odkrywam dzikie i piękne miejsca nieopodal zatłoczonej Łodzi. Każde takie znalezione miejsce daje pewną wiarę w to, że nasz kraj mimo masy malkontentów i szukających na siłę problemów ludzi, ma jeszcze dziką duszę.

Jedno z takich miejsc odkryłem, w zupełnie niespodziewany sposób. Jadąc na spotkanie. Marcin okazał się postacią o identycznym torze myślenia, przynajmniej jeżeli chodzi o przyrodę i otaczającą nas Polskę. Wiedziałem już wtedy, że ta znajomość będzie miała dalszą historię.

Oddalona niespełna o 800 metrów od domu już obecnie przyjaciela, na pierwszy rzut oka nie różni się niczym od setek łąk w Polsce. Zadziwiające obniżenie pozornie tylko łagodnego terenu. Gdy jednak przyjrzymy się uważnie, dostrzeżemy, że owa polana skupia spadki kilku ogromnych pól i łąk. W dodatku polana otoczona jest z jednej strony pasem lasu uwieńczonym ścianą starych dębów, z drugiej młodnikiem brzozowym. Obniżenie to i zacienienie, w zadziwiający sposób ściąga mgłę i szron. Z tego właśnie powodu w mojej czaszce utarła się baśniowa nazwa. Może nieco trywialna i odrobię kiczowata, pasuję jednak jak ulał. Doskonale jednak odzwierciedla zjawiska jakie tam zachodzą. Światło wschodzącego słońca igra z wyobraźnią w sposób mistrzowski. Podobnie rzeczy mają miejsce o zachodzie, gdy tarcza chowa się powoli za horyzontem, ściana przeciwległych, starych dębów płonie czerwienią ostatnich chwil dnia. Można wręcz się rozpłynąć w wizualnych doznaniach.

Dla nas polana mgieł jest szczególna też z innego powodu. Pięć tygodni prac polowych wraz z innym przyjacielem, również Marcinem. Wspólny cel i pasja połączyły nasze losy na polanie. Nastały pierwsze próby. Miejsce okazało się pełne niezwykłych przyrodniczych fajerwerków.

Z polaną mgieł związane będą nasze dzieje przez najbliższe miesiące. Jej piękno postaramy się wam ukazać najlepiej jak potrafimy.

Więcej:

http://lukasz-boch.w...8225-polana-mgi

1431.

Argo mnie już nic nie zdziwi.

Wszystkim dziękuję za dobre słowo.

Qgito, napisałem na temat tegorocznej przygody z perkozami 21 odcinkowy dokument. Wszystko jest na mojej stronie we wspomnieniach. Niestety nie mogę go opublikować tutaj, tekst wymaga odpowiednich zdjęć, a jak widać nadgorliwość ludzi jest duża, o czym świadczy reakcja jednego z powyższych kolegów.

Może to nie urazi

208.

Spoko, jak cię razi to niech admini usuną.

Po pierwsze małe są wyklute, jak widać. Dorosły ptak przybył zrzucić tam malce, zmęczony wachtą. Po jakimś czasie pojawił się drugi dorosły osobnik i zabrał je na swój pokład. Ale co ja mogę wiedzieć? To tylko słowa, największą wiedzę zawsze mają ci, których nie było na miejscu.

Proszę administrację o usunięcie zdjęcia 208, szkoda się szarpać.