Biegus rdzawy - Calidris canutus - strona 6 - Siewkowce

Marcin D., jeżeli chodzi o rdzawe jakie spotykałam w tym roku to są dosyć ufne w porównaniu z rokiem ubiegłym. W tamtym roku nie można było do nich podejść, w tym dają się szybko oswoić.

Jeżeli już je namierzę to zatrzymuję się w znacznej odległości tak aby ptak miał czas na zbadanie czy grozi mu niebezpieczeństwo jeśli widzę , że jest mocno zaniepokojony omijam go szerokim łukiem pod klifem i przechodzę dalej jak zwykły turysta. To najczęściej pozwala na powrót ptaka do żerowania. Robię to po raz drugi tylko w odwrotnym kierunku. Kiedy ptak pozwala zmniejszyć do siebie dystans klękam na kolana i obserwuję go jakiś czas z tej pozycji. Najpierw bacznie mnie obserwuje , chowa głowę w piórka, udaje , że śpi ale cały czas lustruje otoczenie. Bardzo śmiesznie to wygląda jak kręci się w kółko na jednej nodze. Jeżeli stwierdzi, że jest ok to zaczyna znów żerować. Wtedy zostaje już tylko metoda "na placek" i podczołg. Po 20 minutach zaczynają włazić Ci na głowę.

Podczas ostatniego focenia pracownicy urzędu morskiego przyjechali ratować mnie ciągnikiem. Ponieważ stwierdzili , że coś ze mną jest nie tak. W pewnej odległości wsadzali w wydmy trawy a ja zajęta fotografowaniem biegusów nie zwracałam na nich uwagi. Po godzinie czterech chłopa wskoczyło na przyczepę i podjechali z wielkimi oczyma. Robili zakłady na co choruję. Z zaciekawieniem obserwowali mnie przez godzinę bo ja raz po raz rzucałam się plackiem na ziemię, raz podnosiłam prawą rękę a raz lewą. Podbiegałam i rzucałam się na glebę. Myśleli , że potrzebuję pomocy. Niestety odjechali niepocieszeni słysząc, że nie będzie metody usta - usta. :mrgreen: